- News: “Constitutional clarity” .
- Context: The editorial discusses the constitutional role of the Governor, particularly concerning the assent to Bills passed by the State Legislature. It emphasizes the Supreme Court’s view that a Governor cannot indefinitely withhold assent, reinforcing the principles of a parliamentary democracy.
ஆளுநர் ஒரு அரசியலமைப்பு அச்சாணியாக (Constitutional Linchpin)
ஆளுநர் பதவி மாநில நிர்வாகத்தின் ஒரு முக்கிய அங்கமாகும் மற்றும் இந்தியாவின் பகுதி-கூட்டாட்சி (quasi-federal) அமைப்பில் ஒரு அச்சாணியாகச் செயல்படுகிறது. மாநிலத்தின் பெயரளவிலான தலைவராக, ஆளுநர் ஒரு இரட்டைப் பாத்திரத்தை வகிக்கிறார்: மாநில அரசாங்கத்தின் அரசியலமைப்புத் தலைவராக, அமைச்சரவையின் உதவி மற்றும் ஆலோசனைகளுக்குக் கட்டுப்பட்டுச் செயல்படுவது, மற்றும் அதே நேரத்தில் மத்திய அரசுக்கும் மாநில அரசுக்கும் இடையே ஒரு முக்கிய இணைப்பாகச் செயல்படுவது. இந்த இரட்டைப் பாத்திரம், குறிப்பாகப் பிந்தையது, ஆளுநரின் நிலையை மிகப்பெரிய முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாகவும், பெரும்பாலும், குறிப்பிடத்தக்க சர்ச்சைக்குரியதாகவும் ஆக்குகிறது. ஆளுநரின் அதிகாரங்கள், பணிகள் மற்றும் அதனுடன் தொடர்புடைய அரசியல் முரண்பாடுகளைப் புரிந்துகொள்வது, இந்தியாவில் மத்திய-மாநில உறவுகளின் இயக்கவியலைப் புரிந்துகொள்வதற்கு அவசியமானது.
அரசியலமைப்பு நிலை மற்றும் முக்கிய சரத்துகள்
ஆளுநர் பதவி அரசியலமைப்பின் பகுதி VI-ல் வழங்கப்பட்டுள்ளது. குடியரசுத் தலைவரைப் போலல்லாமல், ஆளுநர் தேர்ந்தெடுக்கப்படுவதில்லை, மாறாகக் குடியரசுத் தலைவரால் நியமிக்கப்படுகிறார், மேலும் குடியரசுத் தலைவரின் விருப்பத்தின் பேரில் பதவியில் இருக்கிறார்.
| சரத்து | விதிமுறை |
| சரத்து 153 | ஒவ்வொரு மாநிலத்திற்கும் ஒரு ஆளுநர் இருப்பார். (1956-ஆம் ஆண்டின் 7-வது அரசியலமைப்புத் திருத்தச் சட்டம், ஒரே நபரை இரண்டு அல்லது அதற்கு மேற்பட்ட மாநிலங்களுக்கு ஆளுநராக நியமிக்க அனுமதிக்கிறது). |
| சரத்து 154 | மாநிலத்தின் நிர்வாக அதிகாரம் ஆளுநரிடம் |
| சரத்து 155 | ஒரு மாநிலத்தின் ஆளுநர், குடியரசுத் தலைவரால் தனது கையொப்பம் மற்றும் முத்திரையிட்ட ஆணையால் நியமிக்கப்படுவார். |
| சரத்து 156 | ஆளுநர் குடியரசுத் தலைவரின் விருப்பத்தின் பேரில் பதவியில் இருப்பார். சாதாரண பதவிக்காலம் ஐந்து ஆண்டுகள், ஆனால் அது குடியரசுத் தலைவரின் விருப்பத்திற்கு உட்பட்டது. |
| சரத்து 161 | தண்டனைகளை மன்னிக்க, ஒத்திவைக்க, தற்காலிகமாக நிறுத்த அல்லது குறைக்க ஆளுநருக்கு அதிகாரம் வழங்குகிறது (மன்னிப்பு வழங்கும் அதிகாரம் – Pardoning Power). |
| சரத்து 163 | ஆளுநருக்கு உதவவும் ஆலோசனை வழங்கவும் அமைச்சரவை: முதலமைச்சரைத் தலைவராகக் கொண்ட ஒரு அமைச்சரவை ஆளுநருக்கு உதவவும் ஆலோசனை வழங்கவும் இருக்கும் என்று குறிப்பிடுகிறது; அவர் தனது விருப்புரிமையின் பேரில் தனது செயல்பாடுகளை அல்லது அவற்றில் ஏதேனும் ஒன்றைச் செய்ய இந்த அரசியலமைப்பின்படி அல்லது அதன் கீழ் தேவைப்படும் வரம்பைத் தவிர. |
| சரத்து 164 | முதலமைச்சர் ஆளுநரால் நியமிக்கப்படுவார், மற்ற அமைச்சர்கள் முதலமைச்சரின் ஆலோசனையின் பேரில் ஆளுநரால் நியமிக்கப்படுவார்கள். |
| சரத்து 200 | மசோதாக்களுக்கு ஒப்புதல் (Assent to Bills): ஆளுநர் ஒரு மசோதாவுக்கு ஒப்புதல் அளிக்கலாம், ஒப்புதலை நிறுத்தி வைக்கலாம் அல்லது குடியரசுத் தலைவரின் பரிசீலனைக்காக ஒதுக்கலாம். |
| சரத்து 201 | பரிசீலனைக்கு ஒதுக்கப்பட்ட மசோதாக்கள்: ஒரு மசோதா ஆளுநரால் குடியரசுத் தலைவரின் பரிசீலனைக்கு ஒதுக்கப்படும்போது குடியரசுத் தலைவரின் பங்களிப்பை விவரிக்கிறது. |
| சரத்து 356 | மாநில அரசு அரசியலமைப்பின்படி நடத்தப்பட முடியாது என்று அவர் திருப்தி அடைந்தால், மாநிலத்தில் குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சியை அமல்படுத்தப் பரிந்துரைத்து குடியரசுத் தலைவருக்கு அறிக்கை அனுப்பலாம். |
ஆளுநரின் அதிகாரங்கள் மற்றும் பணிகள்
ஆளுநரின் அதிகாரங்களை நான்கு தலைப்புகளின் கீழ் வகைப்படுத்தலாம்:
- 1. நிர்வாக அதிகாரங்கள் (Executive Powers):
- மாநில அரசின் அனைத்து நிர்வாக நடவடிக்கைகளும் முறையாக அவரது பெயரில் எடுக்கப்படுகின்றன.
- முதலமைச்சர் மற்றும் பிற அமைச்சர்களை நியமிக்கிறார். அவர்கள் அவரது விருப்பத்தின் பேரில் பதவியில் இருப்பார்கள்.
- மாநில அரசு வழக்கறிஞர் (Advocate General), மாநிலப் பொதுப் பணி ஆணையத்தின் (SPSC) தலைவர் மற்றும் உறுப்பினர்கள், மற்றும் மாநிலத் தேர்தல் ஆணையரை நியமிக்கிறார்.
- மாநிலத்தில் உள்ள பல்கலைக்கழகங்களின் வேந்தராகச் செயல்படுகிறார்.
- 2. சட்டமன்ற அதிகாரங்கள் (Legislative Powers):
- மாநில சட்டமன்றத்தைக் கூட்டுகிறார் அல்லது ஒத்திவைக்கிறார் மற்றும் மாநில சட்டப்பேரவையைக் கலைக்க முடியும்.
- ஒவ்வொரு பொதுத் தேர்தலுக்குப் பிறகும் முதல் கூட்டத்தொடரின் தொடக்கத்திலும், ஒவ்வொரு ஆண்டின் முதல் கூட்டத்தொடரிலும் மாநில சட்டமன்றத்தில் உரையாற்றுகிறார்.
- மாநில சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட மசோதாக்களுக்கு ஒப்புதல் அளிக்கிறார். அவரது ஒப்புதல் இல்லாமல் எந்த மசோதாவும் சட்டமாக மாற முடியாது (சரத்து 200).
- மாநில சட்டமன்றம் கூட்டத்தொடரில் இல்லாதபோது அவசரச் சட்டங்களைப் (Ordinances) பிறப்பிக்கலாம் (சரத்து 213). இவை சட்டமன்றம் மீண்டும் கூடிய ஆறு வாரங்களுக்குள் அங்கீகரிக்கப்பட வேண்டும்.
- 3. நிதி அதிகாரங்கள் (Financial Powers):
- ஆண்டு நிதிநிலை அறிக்கை (மாநில பட்ஜெட்) மாநில சட்டமன்றத்தின் முன் வைக்கப்படுவதை உறுதி செய்கிறார்.
- பண மசோதாக்கள் (Money Bills) அவரது முன் பரிந்துரையுடன் மட்டுமே மாநில சட்டமன்றத்தில் அறிமுகப்படுத்த முடியும்.
- எதிர்பாராத செலவினங்களைச் சமாளிக்க மாநிலத்தின் அவசர கால நிதியிலிருந்து (Contingency Fund of the State) முன்பணம் வழங்க முடியும்.
- 4. நீதித்துறை அதிகாரங்கள் (Judicial Powers):
- சம்பந்தப்பட்ட மாநில உயர் நீதிமன்றத்தின் நீதிபதிகளை நியமிக்கும்போது குடியரசுத் தலைவரால் கலந்தாலோசிக்கப்படுகிறார்.
- மாநிலத்தின் நிர்வாக அதிகாரம் பரவியுள்ள ஒரு விஷயம் தொடர்பான எந்தவொரு சட்டத்திற்கும் எதிரான எந்தவொரு குற்றத்திற்கும் தொடர்புடைய மன்னிப்பு, தண்டனைக் குறைப்பு போன்றவற்றை வழங்க முடியும் (சரத்து 161).
விருப்புரிமை அதிகாரங்கள் மற்றும் தொடர்புடைய சர்ச்சைகள்
இது ஆளுநரின் செயல்பாடுகளில் மிகவும் சர்ச்சைக்குரிய பகுதியாகும். விருப்புரிமை அதிகாரங்கள் என்பவை அமைச்சரவையின் உதவி மற்றும் ஆலோசனையின்றி ஆளுநர் பயன்படுத்தும் அதிகாரங்கள் ஆகும்.
| விருப்புரிமை அதிகாரம் | சர்ச்சையின் தன்மை |
| 1. முதலமைச்சர் நியமனம் (சரத்து 164) | ஒரு தேர்தலுக்குப் பிறகு எந்தக் கட்சிக்கும் தெளிவான பெரும்பான்மை இல்லாதபோது (தொங்கு சட்டமன்றம் – hung assembly), அரசாங்கத்தை அமைக்க யாரை அழைப்பது என்ற ஆளுநரின் தேர்வு மிகவும் அரசியல்மயமாக்கப்படுகிறது. தனிப்பெரும் கட்சியின் தலைவரை அல்லது தேர்தலுக்குப் பிந்தைய கூட்டணியை அழைப்பதே மரபு. இதிலிருந்து விலகுவது பெரும்பாலும் சார்புத்தன்மைக் குற்றச்சாட்டுகளுக்கு வழிவகுக்கிறது. |
| 2. அமைச்சரவையைக் கலைத்தல் | ஒரு அமைச்சரவை சபையின் நம்பிக்கையை இழந்து, ராஜினாமா செய்ய மறுத்தால், ஆளுநர் அதைக் கலைக்க முடியும். முறையான நம்பிக்கை வாக்கெடுப்பு (floor test) இல்லாமல், ஆதரவு இழப்பு குறித்து ஆளுநர் தன்னிச்சையாக மதிப்பீடு செய்யும்போது சர்ச்சை எழுகிறது. (எஸ்.ஆர். பொம்மை வழக்கு நம்பிக்கை வாக்கெடுப்பைக் கட்டாயமாக்கியது). |
| 3. மாநில சட்டமன்றத்தைக் கலைத்தல் | அமைச்சரவையின் ஆலோசனையின் பேரில் ஆளுநர் சட்டமன்றத்தைக் கலைக்கலாம். இருப்பினும், அமைச்சரவை தனது பெரும்பான்மையை இழந்துவிட்டதாகவும், ஒரு மாற்று அரசாங்கத்தை அமைக்க முடியும் என்றும் அவர் நம்பினால், தனது விருப்புரிமையைப் பயன்படுத்தலாம். ஒரு எதிர்க்கட்சி அரசாங்கத்தை அமைப்பதைத் தடுக்க முன்கூட்டியே கலைப்பது ஒரு பெரிய முரண்பாட்டுப் புள்ளியாகும். |
| 4. குடியரசுத் தலைவரின் பரிசீலனைக்கு மசோதாக்களை ஒதுக்குதல் (சரத்து 200) | அரசியலமைப்பிற்கு முரணான சட்டங்களைத் தடுப்பதற்காக இது இருந்தாலும், இந்த அதிகாரம் பெரும்பாலும் மாநில அரசாங்கங்களால் நிறைவேற்றப்பட்ட மசோதாக்களை முடக்கப் பயன்படுத்தப்படுகிறது, குறிப்பாக அவை ஒரு எதிர்க்கட்சியால் ஆளப்பட்டால். ஆளுநர் செயல்பட அரசியலமைப்பு காலக்கெடுவை நிர்ணயிக்காததால், காலவரையற்ற தாமதங்களுக்கு வழிவகுக்கிறது. (தமிழ்நாடு மற்றும் கேரளாவில் சமீபத்திய எடுத்துக்காட்டுகள் இந்த சிக்கலை எடுத்துக்காட்டுகின்றன). |
| 5. குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சிக்குப் பரிந்துரைத்தல் (சரத்து 356) | ஆளுநரின் அறிக்கை குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சியை அமல்படுத்துவதற்கு அடிப்படையாக அமைகிறது. இந்த அதிகாரம், முறையாகத் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட மாநில அரசாங்கங்களை அற்பமான அல்லது அரசியல் காரணங்களுக்காகக் கலைக்க மையத்தால் தவறாகப் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளது, இது ஆளுநரை “மையத்தின் முகவர்” (“agent of the Centre”) போலத் தோற்றமளிக்கச் செய்கிறது. |
ஆளுநர் பதவி குறித்த முக்கிய ஆணையங்களின் பரிந்துரைகள்
| பிரச்சினை | சர்க்காரியா ஆணையம் (1988) | பஞ்சிஆணையம் (2010) |
| நியமனம் | ஆளுநர் மாநிலத்திற்கு வெளியிலிருந்து வரும் ஒரு முக்கிய நபராகவும், உள்ளூர் அரசியலில் இருந்து விலகியவராகவும் இருக்க வேண்டும். நியமனத்திற்கு முன் சம்பந்தப்பட்ட மாநில முதலமைச்சருடன் கலந்தாலோசிக்க வேண்டும். | முதலமைச்சருடன் கலந்தாலோசிக்கும் நடைமுறை ஒரு அரசியலமைப்பு விதியாக இருக்க வேண்டும். நியமனத்திற்கு முன் குறைந்தபட்சம் சில காலமாவது தீவிர அரசியலில் பங்கேற்காதவராக இருக்க வேண்டும். |
| பதவிக்காலம் மற்றும் நீக்கம் | ஐந்து வருட பதவிக்காலம் வலுவான காரணங்கள் இன்றித் தொந்தரவு செய்யப்படக்கூடாது. நீக்கப்படுவதற்கு முன் தனது நடத்தை குறித்து விளக்க ஆளுநருக்கு ஒரு நியாயமான வாய்ப்பு வழங்கப்பட வேண்டும். | “குடியரசுத் தலைவரின் விருப்பம்” (pleasure of the President) என்ற கோட்பாடு நீக்கப்பட வேண்டும். மாநில சட்டமன்றத்தால் நிறைவேற்றப்பட்ட ஒரு தீர்மானத்தின் மூலம் மட்டுமே ஆளுநர் நீக்கப்பட வேண்டும். |
| விருப்புரிமையின் பயன்பாடு | ஆளுநர் நியாயமாகவும் பாரபட்சமின்றியும் செயல்பட வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியது. தொங்கு சட்டமன்றத்தில் ஆளுநரின் தேர்வு தெளிவான முன்னுரிமை வரிசையின் அடிப்படையில் இருக்க வேண்டும்: (i) தேர்தலுக்கு முந்தைய கூட்டணி, (ii) தனிப்பெரும் கட்சி, (iii) தேர்தலுக்குப் பிந்தைய கூட்டணி. | சரத்து 163(2)-ன் கீழ் உள்ள விருப்புரிமை அதிகாரங்களின் நோக்கம் தெளிவாக வரையறுக்கப்பட்டு வரம்புக்குட்பட்டதாக இருக்க வேண்டும். |
| மசோதாக்களை ஒதுக்குதல் | மசோதா வெளிப்படையாக அரசியலமைப்பிற்கு முரணாக இருந்தால் போன்ற அரிதான சந்தர்ப்பங்களில் மட்டுமே ஆளுநர் மசோதாக்களை ஒதுக்க வேண்டும். ஒதுக்குவதற்கான காரணங்களை அவர் வழங்க வேண்டும். | ஆளுநர் ஒப்புதல் அளிப்பது அல்லது மசோதாவை ஒதுக்குவது குறித்து முடிவெடுக்க ஒரு காலக்கெடு (6 மாதங்கள் பரிந்துரைக்கப்பட்டது) நிர்ணயிக்கப்பட வேண்டும். |
| குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சிக்குப் பரிந்துரைத்தல் (சரத்து 356) | இது மிகவும் அரிதாக, ஒரு “கடைசி வழியாக” (“last resort”), கிடைக்கக்கூடிய அனைத்து மாற்று வழிகளும் தோல்வியுற்றபோது பயன்படுத்தப்பட வேண்டும். ஆளுநரின் அறிக்கை தெளிவான மெய்யான உண்மைகளுடன் ஒரு “பேசும் ஆவணமாக” (“speaking document”) இருக்க வேண்டும். | சரத்து 356-ஐத் திருத்தி “உள்ளூர் அவசரநிலை” (“localised emergency”) என்ற ஏற்பாட்டை வழங்கப் பரிந்துரைத்தது, இது மாநில அரசாங்கத்தைக் கலைக்காமல், ஒரு குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு ஒரு மாநிலத்தின் குறிப்பிட்ட பதற்றமான பகுதிகளை மையம் கையகப்படுத்த அனுமதிக்கும். |
உச்ச நீதிமன்றத்தின் முக்கியத் தீர்ப்புகள்
- எஸ்.ஆர். பொம்மை எதிர் இந்திய யூனியன் (1994): சரத்து 356-ன் கீழ் மாநில அரசாங்கங்கள் தன்னிச்சையாகக் கலைக்கப்படுவதற்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்த ஒரு முக்கியத் தீர்ப்பு.
- ஒரு அரசாங்கத்தின் பெரும்பான்மையை சபையின் தளத்தில் (floor of the House) மட்டுமே சோதிக்க முடியும்.
- குடியரசுத் தலைவர் ஆட்சியை அமல்படுத்தும் பிரகடனம் நீதித்துறை மறுஆய்வுக்கு (judicial review) உட்பட்டது.
- நபம் ரெபியா எதிர் துணை சபாநாயகர் (2016): சட்டமன்றத்தைக் கூட்டுவதற்கோ அல்லது கலைப்பதற்கோ ஆளுநரின் விருப்புரிமை அதிகாரம் முழுமையானது அல்ல என்றும், அது அரசியலமைப்பு கொள்கைகளுக்கு ஏற்பப் பயன்படுத்தப்பட வேண்டும் என்றும் நீதிமன்றம் தீர்ப்பளித்தது. அமைச்சரவையின் உதவி மற்றும் ஆலோசனையின்றி ஆளுநரால் ஒரு கூட்டத்தொடரைக் கூட்ட முடியாது.